Metody pracy

Została opracowana przez fizjoterapeutkę Weronikę Sherborne w Anglii. Głównym założeniem tej metody jest posługiwanie się ruchem jako narzędziem we wspomaganiu rozwoju psychoruchowego dziecka i w terapii zaburzeń rozwoju. Zadaniem Metody Ruchu Rozwijającego jest rozwijanie, świadomości własnego ciała, przestrzeni i działania w niej a także dzielenia przestrzeni z innymi ludźmi i nawiązywanie z nimi bliskiego kontaktu.

Program ten w atrakcyjnej, zabawowej formie wprowadza dzieci w świat matematyki. Program „Dziecięca matematyka” stworzony został przez prof. Edytę Gruszczyk – Kolczyńską. Składa się z 14 bloków tematycznych, obejmujących zakresy dziecięcego rozumowania, w każdym bloku treści kształcenia ułożone są w porządku rozwojowym. Celem programu jest rozwijanie u dzieci możliwości umysłowych i uzdolnień matematycznych. Najważniejsze przy tym są doświadczenia, które stanowią podstawę przy tworzeniu przez dziecko pojęć i nabywaniu umiejętności. Odpowiednio dobrane doświadczenia warunkują rozwój myślenia i hartowania dziecięcej odporności.

Amerykański twórca kinezjologi edukacyjnej Paul Dennison opracował zestaw ćwiczeń zwanych „Metodą Dennisona”, których celem jest wspomaganie pamięci, wydolności mózgu, koordynacji motoryki ciała, a zwłaszcza współpracy dłoni ze zmysłem wzroku.
Celem metody jest wspomaganie pamięci, wydolności mózgu, koordynacji motoryki ciała, a zwłaszcza współpracy dłoni ze zmysłem wzroku, aktywizacja mechanizmów naturalnego rozwoju, integracja funkcji półkul mózgowych, rozwój ruchowy, emocjonalny i intelektualny.

Metoda ta kładzie nacisk na swobodny rozwój dzieci. Głównym zadaniem pedagogiki jest wspieranie spontaniczności i twórczości dzieci, umożliwianie im wszechstronnego rozwoju fizycznego, duchowego, kulturowego i społecznego

Pedagogika Marii Montessori daje dziecku szansę wszechstronnego rozwoju: fizycznego, duchowego, kulturowego i społecznego; wspiera jego spontaniczną i twórczą aktywność.

Cele pedagogiki Montessori realizowane są poprzez pomoc dziecku w:

• rozwijaniu samodzielności i wiary we własne siły,
• wypracowaniu szacunku do porządku i do pracy,
• wypracowaniu zamiłowania do ciszy i w tej atmosferze do pracy indywidualnej i zbiorowej,
• osiąganiu długotrwałej koncentracji nad wykonywanym zadaniem,
• wypracowaniu postaw posłuszeństwa opartego na samokontroli, a nie na zewnętrznym przymusie,
• uniezależnieniu od nagrody,
• formowaniu postaw wzajemnej pomocy bez rywalizacji,
• szacunku dla pracy innych,
• rozwijaniu indywidualnych uzdolnień i umiejętności współpracy,
• osiąganiu spontanicznej samodyscypliny wynikającej z dziecięcego posłuszeństwa.

Batii Strauss stworzyła metodę aktywnego słuchania muzyki. Dzieci słuchają utworu i wykonują proste ruchy rytmiczne siedząc albo ruchy taneczne według wskazówek nauczyciela.

Metoda Batii Strauss daje dzieciom okazję uczestniczenia w utworze muzycznym, przeniknięcia do jego struktury, a w konsekwencji radosny i rozumny odbiór dzieła. Dzieci odczuwają i przeżywają radość wspólnoty tworzenia, dostępną, jakby się mogło wydawać, tylko artystom. Metoda aktywnego słuchania muzyki pozwala na swobodną zamianę ról, jakie mogą pełnić dzieci w danym utworze muzycznym, raz występując w roli wykonawcy, a za chwilę wcielając się w dyrygenta. Dzięki tej metodzie, kształcą swoją wyobraźnię dźwiękową.

Metoda polega na wsparciu dzieci w ich indywidualnym rozwoju, rozwijanie zainteresowań dziecka poprzez zabawę. Do cech charakterystycznych tej metody zaliczamy: radość, wspólne odkrywanie, pobudzanie do wzajemnego przeżywania zabawy zamiast rywalizacji. Pedagogika zabawy Klanza sprzyja wzajemnym relacjom, budowania więzi wychowanków między sobą. Działania angażują zmysły, wyrażają siebie poprzez ruch czy taniec.

Metoda wspomaga rozwój dzieci o nieharmonijnym rozwoju, z mikrodeficytami, jak również dzieci niepełnosprawne. Zabawowa forma poszczególnych ćwiczeń buduje atmosferę, która zapewnia poczucie bezpieczeństwa, akceptacji, zachęca do wzajemnej otwartości.

Metoda polega na wykorzystaniu bajek, baśni w celach terapeutycznych, edukacyjnych czy relaksacyjnych. Według Brunona Bettelheima bajki i baśnie mają zadanie : wyjaśniające, inspirujące, uspokajające a także pouczające.